Asko gustatu zitzaidan atzoko Bisitaria, egoki eman zuen Xabier Euskitzek Jexus Egiguren Xoxoteko gailurrera. Txilarren gosaldu eta Azpeititik abiatuz Inazio Deunaren magaleraino. Egigurenen bizitzako ibilaldi metaforikoa zirudien udaberriko egun eder hartako igoerak. Unkigarria izan zen isiltasunez jantzitako bien begirada Izarraitzen barrena. Alde batera Oiñatztarrak eta bestera Ganboatarrak. Gure historia, gure eguna...eta elkarrekin eraiki beharreko etorkizuna.
Ulertzekoa protagonistaren sufrimendua, errespetatzekoa barne-hustea eta nahiz eta irudien mitifikazoan erortzeko arriskua nabaria izan herri honetan, goraipatzekoa pakearen aldeko lana, inoiz bisitari izango ez diren hainbat isilpekoena moduan.
Madarixa auzoko Aittola Zaharreko bazkari hark ere, aurreko ibilbideak bezala, izan zuen bere beste protagonista: euskara. Ziur naizelarik Egigurenek esaniko asko gazteleraz ezin izango zituela esan edo gutxienez beste modu batera azalduko zituela. Hortxe ikusi zen barne hizkuntzaren garrantzia gizabanakoaren izate bitalean. Zaindu, garatu eta bideratu beharreko altxorra.
Pake gaiak alde batera utziz. Frustatua ikusi nuen Egiguren. Bideari ekin eta erdibidean geratu den mendizalearen gisa. Ulertu ezaren isla. Horixe barnebiltzen duelarik ere "nazionalista sentitzen naiz baina ez sabindarra" esaldiak ere. Bat egiten duelarik, nere ustetan, esaldi horretan Arnaldo Otegirekin. Hortik beraz, nere ustez, elkarulermenaren eta lagun izatearen arrazoietako bat.
Zergaitik diot hau?
Hortik ondorioztatzen delako nere ustetan, Egigurenen eta Otegiren buruan zegoen eta lortu ez den nahietako bat. Egiguren berak Txilarreko mahiko elkarrizketan esan zuena. Etorriko da ezkerreko gobernua, berandu baino lehen iritsiko da ezker abertzalea eta sozialismoaren arteko ulermena.
Hauxe lortu ezak eman du Egiguren, besteak beste, frustraziora. Hortxe dagoelarik, PPrekin ituna puskatzearen arrazoi nagusia ere. Asmoa hoixe baizen, PPren eskutik Bildu-Amaiur-Sorturen eskuetara pasatzea. Elkarrekin. Bientzat arerio politiko den EAJ-PNV, abertzaletasun sabindarra, Egiguren (eta nere ustez baita Otegiren ustetan ere) albo batera utziz. Presak, krisiak eta orohar heldutasun faltak, PSOEk PPrekiko zuen menpekotasunak eta Ezker Abertzalearen zalantza esistentzialak, zapuztu duena.
Hortik Egigurenen esaldi famatu hura, duela ia lau urte, "Ibarretxe kentzen badezue ere, PSOEk ez du lagunduko EAJ-PNVek burututako Eusko Jaurlaritza bat". Edo Aieteko Konferentziaren aurrean, bertaratzeko Patxi Lopez Lehendakariari sartu zion presioa. Traba egiten die Egiguren eta Otegiri EAJ-PNVek. Taktikoki EAJ-PNVra hurbilduko dira baina estrategikoki argi dute etorkizuneko aliantza. Txilarre zein EAJ-PNV iritsi aurreko Loiolakoa: ezker abertzalea (edo nazionalista euskalerrianoa) eta sozialismo baita ere (nazionalista euskalerrianoaren) elkartzea.
Ez dezagun ahaztu, Herri Batasunaren jatorrizko sinbologia Erromako Zubiaren kolorez jantzitako ikurriña harekin. Txuri, gorri eta berdea sabindarra baizen. Distantziak distantzia, ETAren biolentzia albo batera utziz, hortxe elkartzen baidira Egiguren eta Otegi. Zilegia, noski, baina argi izan beharrekoa. Bereziki abertzaletasun eta herri eraikuntza ikuspegitik. EAJ-PNVren ikuspegitik.
Askotan pentsatu ohi izan dudan bezala, taktikoa baita batzuren independentismoa eta besteren ezker abertzalearen aurkako jarrera, Egigurenen hitzei jarraituz eta garatuz, nazionalismo euskalerrianoak batzen ditu. Bai Egiguren eta Otegi geratu diren erdibideak alegia. Ze, ondorengo pausoa, abertzaletasun sabindarra ikusi ere egin nahi ez denean, ustezko internazionalismo batetik, nazionalismo espainiarrera erortzea baita. Egiguren berak onartu zuen bezala atzokoan, Fernando Savater, Jon Juaristi edo Teo Uriarteren izenak aipatuz. Guztiak ezker "abertzalean" militatutakoak. Hortxe dago Egiguren eta Otegiren marra mehe gorria. EAJ-PNV usaindu ere egin nahi ez izateak eta abertzaletasun sabindarraren pausoz-pausoko lana onartu ezin izateak, asko eta asko gainditzera eman dituen moduan. Horregaitik biltzen dira, besteak beste,"nazionalismo euskalerrianoan".
Guzti honen aurrean, nik berriz, Egiguren eta Otegik errefusatzen duten abertzaletasun sabindarra erreibindikatzen dut. Izarraitzko magalari begira, Larramendi edo Peñaflorida ondorengoa den abertzaletasuna. Bizia, zabala, eraberritua baina oinarri sendokoa. Sustrai sakon, enbor indartsu eta osto koloretsu, aldakor eta anitzekoa. Iturri zaharreko ur berritik edaten duena. Herri anima bizirik mantendu duena, nazio kontzientzi egin gaituena eta Euskadi izenaren baitan sujetu politiko egin gaituena.
Hori baita abertzaletasun euskotarra eta eta nazionalismo euskalerrianoaren arteko diferentzia nagusia. Aurrena herri bezala dugun erabakitzeko eskubidean oinarritzen da, hortik Sabino Aranaren "Euzkotarren Aberria Euzkadi da", bigarrena Euskal Herriaren kontzepzio kulturan batetan, sujetu poilitiko izan gabe, paper hori betetzeko daudelarik Espainia zein Frantzia. Xehetasunak albo batera uzten ditut, nahiz ta xehetasunetan egon Jaungokia edo deabrua. Eta badakit etorkizna ez dela marra lodiekin bakarri eraikitzen eta hainbat gizabanako hainbat iritzi daudela. Baina aurrerabidean, oinarri hau garbi izan behar dugula deritzot. Batzuren zein beste sirena kantuetan eror ez gaitezen. Ez orain eta ez gero.
Hortik aurrera, prest Aberria eraikitzen jarraitzeko, noski, baita Egiguren eta Otegirekin ere. Basagoitirekin moduan, posible ikusten baidut "nazionalimo euskalerrianotik", "abertzaletasun euskotarretik" eta PPek eboluzinatuko duen (edo eboluzionatu beharko lukeen) "foralismo konstituzionaletik" elkarulertze, elkarbide eta elkargune bat bilatzea. Hori da bidea. Besteak beste, Jose Antonio Agirre Lehendakariak bere unean ekin ziona eta EAJ-PNV demokrazia atarian, "abangoardia" guztien kritika pean jarraitu zuena.
Baina, taktismoak albo batera utziz, bakoitzak bere kandelari eutsiz eta egia sintzeroak esanaz, pauso berriak emateko zorian gaude gure autogobernuaren sakontze, berritze eta garatze bidean. Hori bai, karta guztiak mahai gainean jarriz.
Atzo Egigurenek, batzuk jarri zituen. Horregaitik gustatu zitzaidan Bisitaria. Zorionak Xabier!
viernes, 1 de junio de 2012
Egiguren
miércoles, 30 de mayo de 2012
De micros y macros
Hablábamos hoy en la tertulia de Onda Vasca, sobre las últimas declaraciones de la portavoz foral Larraitz Ugarte reclamando "respeto institucional" a Adegi por haber traspasado la delgada línea que separa el actuar razonable de la patronal y la política, al criticar a la Diputación por no apostar por los "macroproyectos". !Como si LAB nunca hubiera criticado, los "macroproyectos"!.
Aparte del cinismo que encierra la frase, solicitaba a Bildu más humildad para encajar la crítica política así como la toma de conciencia de que no les asiste la verdad absoluta sino, en su caso, un pequeño cachito de aquella, cuando la mayoría de la sociedad gipuzkoana reflejada en las Juntas Generales opina de forma diferente a Bildu, también en relación a los "macroproyectos" que Bildu pretende meter en el cajón.
Porque, se da la casual circunstancia de que los proyectos que no apoya Bildu son microproyectos y los que defenestra macroproyectos. !No seamos irónicos! O que Larraitz Ugarte me explique porque son micro la autovía de Leizaran, la Beasain-Durango o los vertederos de basuras que pretende seguir llenando y son macro, el TAV, el Puerto de Pasaia o la incineradora salvo por la sencilla razón de que no son de su agrado. Esto es, la verdad absoluta, como bien decía Juan Ignacio Pérez Iglesias en forma de Santidad.
El último ejemplo lo hemos tenido en la ponencia de la paz del Parlamento Vasco, cuando el propio Spektorowski ha reprochado a Bildu que se autoexcluya de la ponencia para la paz. En fin...cuando diga yo, como diga yo y para lo que diga yo...si no no participo y además son los demás quienes me excluyen. Pero bueno paciencia...que aunque sea 30 años más tarde...vendrán, como lo acaban de hacer con los peajes en menos de una año. De aquel gratis total a poner peajes en todas las carreteras gipuzkoanas. Sólo nos quedan esperar pero como se dice en euskara...janaz..esto es, comiendo que el partido no ha empezado con Bildu, !que llevamos unos cuantos tantos jugados!
Y todo ello en un día donde Lakua negocia con una empresa de un paraíso fiscal la venta de 3000 VPO. La nueva política de vivienda del Gobierno Vasco: hacer caja para tapar agujeros. Obviamente, todo menos política de vivienda. Pero de esto hablaremos otro día.
martes, 29 de mayo de 2012
%27ko igoera
Orrialde ekonomikoak zabaltzeak beldurra ematen duen honetan, pozez irakurri dut makina-herraminta sektoreak aurreko urtearekiko izan duen %27ko igoera. 25 herrialdetako 1.176 daude aste honetan BEC-en, helburu nagusi batekin, bezeroengan konfidantza sortzea. Hauxe delarik bertan dauden hainbat euskal enpresen, Elgoibar eta Azkoitia ingurukoak bat baino gehiago, ezaugarri nagusienetakoa. Bezeroari hurbilpena, lan ona, nazioarteratzea, goi-mailako fabrikazio teknologia eta konfidantza. Fidakaitztasuna nagusi den aro honetan, sinesgarritasuna. Horixe da kristik ateratzeko errezeta: izan, esan eta bete. Mundu mailatik berrikuntza ideiak jaso, ekintzailetasuna erein eta fabrikazioan lehen mailakoak izan eta berriro mundura bueltatu, bazter batetik besteraino, Colonen aurretik Terranovara iritsi ziren euskal arrantzaleen espirituarekin. Ikerketa, garapen eta berrikuntzari, beste bi ezaugarri lotu behar dizkiogu Euskaditik, ekintzailetasuna eta fabrikazioa. Hortan gara onak. Erronkari eutsi eta beti aurrera!